Heroes | Replikler ve Alıntılar

Karakterlerin sözleri, Hiro’nun kopartan diyalogları, Sylar’ın piskopat modda söylediği, bölüm sonlarında Mohinder’in döktürdüğü replikler.. Heroların sevdiğimiz/beğendiğimiz bütün replikleri burada paylaşacağız.

___________________________________________________________________

İlkler benden olsun

(Lyle, Claire’in aşağı yukarı altı kez “öldüğü” kasedi bulur)
Claire: “Onu geri ver Lyle!”
Lyle: “Hayır! Bu videoyu Youtube’a koyacağım ve zengin olacağım!”
Zach: “YouTube ücretsiz, seni salak!”
---

(“Yatta!!! Helloo Newww Yorrrk! Hello! Nice to meet you! Brit-ney Spears! Wassup?? Go Yankees!”)
“Yattaaa!! Başardım! Merhabaaa New Yooork! Selam! Memnun oldum! Brit-ney Spears! Nasıl gidiyor?? Yürü Yankees!”
---

(Hiro Nathan’ı görür)
Hiro: “Flying Maaaaan!”
---

Nathan: Ben de seninle geleyim.
Matt: “Tamam. Muhtemelen oraya daha hızlı varırız, biliyorsun çünkü sen...” (başıyla gökyüzünü işaret eder)
Nathan: “Ben kargo uçağı değilim, Parkman!”
---

Peter: (elinde kafasından çıkan cam parçasıyla) “Seni öldüren böyle bir şeyle ne yaparsın?”
Nathan: “Yastığının altına koyabilirsin.”
---

(1. sezon finalinde)
Sylar: Ben seni daha önce öldürmedim mi?
Peter: Beceremedin
---

(sekiz kez vurulduktan sonra)
Sylar: “Ouch.” (Ah!)
---

(1. sezon 21.bölüm
Sylar yeni radyasyon yeteneğini test eder)
“Boom!”
---

(“This is usually the part when people start screaming.”)
Sylar: “Bu genellikle insanların çığlık atmaya başladığı yerdir.”
---

Peter: “Ben en özel olanım!” /(I am the most special!)
---

(Sylar Claire’in beynini incelemektedir)
Claire: Onu yiyecek misin...
Sylar: Beyin yemek mi? Claire, bu iğrenç..
---

(1. sezonun Fight or Flight bölümünde, Mohinder: )
“En kötü kabuslarımızla yüzyüze geldiğimizde, seçenekler bellidir: ya savaşırız ya kaçarız. Korkularımıza karşı savaşmak için gereken gücü kendimizde bulmayı umarız. Ama bazen kendimize rağmen kaçarız. Peki ya kabuslar peşimzi bırakmazsa? Nereye saklanabiliriz ki ?”
---

(M.Suresh, S1 Finali~)
“Umudu hayal ederiz. Değişimi hayal ederiz. Ateşi, sevgiyi, ölümü. Ve sonra
beklenmedik bir şey olur. Hayal, gerçek olur.
Ve bu arayışın; bu, hayatın gizemlerini çözme ihtiyacının, yanıtı sonunda kendini gösterir.Yeni doğan günün parlayan ilk ışıkları gibi …

Amacımıza ulaşmak, bir şeyleri anlamak için çok mücadele veririz. Sonunda, cevabı yine birbirimizde buluruz. Yaşadığımız inanılmaz deneyimleri paylaşırız. Ve diğer sıradan şeyleri…
En basit insan ihtiyacının sonucu olarak, benzerlerimizi ararız.
Hayata bağlanmak için.
Ve yalnız olmadığımız gerçeğini kalbimizde hissetmek için...”
---